Het zit in ons aard
Om het slechtst van mensen te zien
Al is het nooit verklaard
Waarom wij dat in ons hebben
Al kijk ik heel depressief
Somber, de wereld in
Een wreed plaats en zeker aggressief
Met mensen die leven als beesten
Toch heb ik echt de neiging
Om goeds in de kwaad te vinden
Zoals het in sprookjes enz. ging
Koos ik altijd voor de slechteriken
Het vreemde is echter zo, hoor
Zodra als een blik van geluk verschijnt
Iets negatiefs dringt door mij door
Over hun levenswijze of zoiets dergelijks
Ik denk het kwaad over het goed
En mensen vinden het maar raar
Ligt het aan mij, of heeft men geen moed
Om eens pessimistisch te zijn
Ze leven altijd gelukkig en lang
Door te genieten van de positieve kant van het leven
En vergeten voor heel even de nadeel ervan
Als ze dan ooit weer eraan denken
Is het alweer te laat(?)