Peren zijn zoet, appels zuur!
In hemelsnaam hoe heb jij het zo ver kunnen laten komen,
Bezig zijn met een ander, en maar blijven dromen.
De roep van mijn binnenste hoorde jij niet, wilde het niet horen,
Je had het zo druk met anderen ze mocht je niet storen.
Zij had je harder nodig dan wie dan ook in haar leven,
Maar nee je zag het niet je was het aan een ander aan het geven.
Je bleef maar rond fladderen gelijk een jonge merel,
Dat is loser eigen, een onwetende vrij gevochten kerel.
Egotripper op en top, in hart, ziel en nieren,
Niemand, maar ook niemand kan jou plezieren.
Daarom heb je het kostbaarste bezit in je leven laten gaan,
Je maakt haar geen verwijten, je hebt het allemaal zelf gedaan.
Ze had je zo hard nodig, je hart, je ziel je vertrouwde schouder,
Nee, had geen tijd duwde haar weg je hart werd steeds maar kouder.
Zonder dat je het wist stak je een zwaard in haar ziel,
Zij je alles, je enige schouder ze was je sturend wiel.
Alleen jij koos en zocht altijd het verkeerde spoor,
Het stuur is gebroken, haar geduld is op haar leven gaat door.
Nu zal je ze moeten laten gaan, hoeveel pijn het ook zal doen,
Ze heeft alles aan jou gegeven, wees dankbaar met een zoen.
Het is en deel van je leven dat altijd vooraan zal blijven staan,
Dat ben je ze schuldig, ze heeft je nooit alleen laten staan.
Je hebt er zelf om gevraagd, deze prijs is erg duur,
Peren zijn zoet, appels……deze appel is erg:
Zuur!!!