Als je veel erge dingen hebt mee gemaakt,
begrijp je pas werkelijk hoezeer het in jou in je hart
raakt.
Waneer je een ander vanuit zijn putje door jou hulp omhoog ziet klimmen,
dank zij jou weer de moed krijgt om opnieuw te beginnen.
Dat gevoel is echt niet met een pen te beschrijven,
dat je zelf ooit geen hulp had maar een ander die wel via jou kon krijgen.
Want jij weet heel goed hoe het is als je nergens kunt schuilen,
als je nergens raad kunt vinden of een schouder om op te huilen.
Als je zelf op de rand van de afgrond hebt gestaan,
en toen niet meer wist hoe je verder moest gaan.
En wonder boven wonder toch sterk genoeg was om niet te bezwijken,
dan ga je veel mensen en de wereld met andere ogen bekijken.
Je ziet dan plots nog veel meer mensen die door een hel heen gaan,
en jij wilt niets liever dan dat ze met beiden voeten weer op de grond komen te staan.
En als het jou dan lukt je voelt je gelukkig dat je voor iemand klaar kon staan,
kijken ze je stom aan en zeggen "je kunt mij niet eens- waarom heb je dit voor mij gedaan?".
Ze beseffen niet dat het jou meer vreugde brengt dan zij ooit zullen denken,
je zegt -"omdat IK jou kon geven wat anderen in mijn donkere tijden mij niet konden schenken".
De steun de moed de goede raad om verder te kunnen leven,
zeg nou zelf- wat mooiers dan dat kun je nu aan een ander mens geven.
Zo velen mensen -keren naar mensen met problemen de rug,
ik probeer ze te helpen en ik weet ik krijg er o zo veel voor terug.
De dankbaarheid voor mijn hulp geeft mij een heerlijk gevoel,
vechten voor liefde en geluk op de wereld dat is mijn doel...