ik zou je zoveel willen zeggen
maar ik kan het niet
angst om je kwijt te raken
maar ook angst voor mezelf,
m'n eigen gevoelens
waar ligt de lijn tussen vriendschap en liefde?
ze is zo dun
en ik bewandel ze
ik kan niet kiezen
blijf eeuwig twijfelen
en telkens ik denk dat ik eruit ben
duikt er weer iets nieuws op uit het niets
waardoor ik terug begin te twijfelen
het stopt gewoon nooit
hoe kan ik verwachten dat je me ooit graag zal zien
als ik het godverdomme zelf niet weet?
waarom is een mens zo gecompliceerd
iedereen heeft een vaste basis nodig
iets of iemand om op terug te vallen
in eerste plaats jezelf
als je dat al niet meer kunt
waar eindig je dan?