't gevoel van natte shampoharen,
hangend langs m'n hoofd,
de geur van frisse lucht,
en zoete zeep op men huid,
even weg en genieten
van mezelf en dat gevoel in mij...
die duizende kleine vlindertjes
die keer op keer vrolijk fladderen in mijn buik
telkens als ik terugdenk aan dat ene moment...
waarop ik voor het eerst trug voelde hoe liefde voelt,
waarop ik mijn gebroken hart voorgoed vergat...
de tijd leek stil te staan,
seconden leken urenlang voorbij te gaan
en ik voel me nog steeds als toen
toen je me vastpakte
en een dikke smakkerd in men wang graveerde..
nu zit ik hier...
te wachten, te denken, te hopen...
te wachten op een teken
te denken aan jou
...
en te hopen dat jij nu ook aan mij denkt...