Wat jij met je deed,
is iets wat ik nooit vergeet.
Jij was voor mij iets speciaals,
je was het helemaal.
Nu voel ik me naar.
Want door dat ene gebaar,
DE wereld,
die ander,
dacht ik,
ik verander.
Ik wou mijn verdriet verdringen,
en nog van die dingen.
Maar het lukt niet,
het is van je foto dat ik nu geniet.
Nog steeds,
worstel ik met mijn gedachten.
Ze spelen me parten,
ik zou jou graag, het enige wat ik het lot vraag:
laat me hier niet zo alleen staan,
ikkan het echt niet aan...