Ik wilde mijn verontschuldigingen aanbieden,
maar jij aanvaarde ze toen niet.
Een tijdje later luisterde je naar je zogezegde vriend.
Hij loog tegen je en zei alleen maar lelijke leugens.
Het probleem is dat je hem vertrouwt dus ook gelooft.
Oh keppe,
ik meen het echt,
wat ik nu zeg kom uit het diepste van mijn hartje.
Wat ik je aangedaan heb spijt me zo,
ik voel mij zo schuldig.
Jij betekende alles voor mij,
je was het doel van mijn leven,
maar nu moet ik zonder jou verder leven,
je liet me staan in de kou,
ik bevries gewoon omdat ik jou niet meer heb.
Ik zie het echt niet meer zitten.
Als het alleen maar genoeg zou zijn om in een relatie van mekaar te houden,
dan zou het waarschijnlijk al lang goed zijn tussen ons.
Maar echte liefde is eenmaal niet zo,
er zit zoveel achter.
Moeilijk uit te leggen met eigen woorden.
Ik vraag je gewoon om het nog eventjes te proberen,
als het niet gaat dan goed ja,
we zullen het geprobeert hebben.
Dan zal ik je wel kunnen laten gaan,
ik beloof het je.
Nu sorry ja het gaat niet ik kan jou niet loslaten.
Ik beloof het je,
ik zal je gelukkig kunnen maken,
nooit meer zal ik je zo kwetsen,
je zal mogen doen wat je maar wilt.
Ik hou van je.