Verlaten
Ik noem mijn vrienden 'toeverlaten'
omdat ik anders eenzaam ben.
Ik noem mijn kennisen mijn vrienden
omdat ik anders sterf van angst.
En vreemden noem ik kennisen
die ik persoonlijk heel graag heb.
Maar eigenlijk ben ik verlaten
met mijn gedachten voor mezelf.
Ik voel me eenzaam tussen jullie
al weet ik dat ik jullie heb.
Ik noem jullie mijn kennisen
terwijl jullie mijn vrienden zijn.
Ik kan gewoon niet omgaan met
al die veranderingen.
Het lijkt wel of ik dood wil gaan,
maar doodgelukkig ben.
karin jansen: | Maandag, oktober 14, 2002 18:36 |
wat raar ... wel een heel mooi gedicht weer :-) |
|
Fenix: | Zondag, oktober 13, 2002 22:24 |
prachtig gedicht... ik begrijp wel wat je bedoelt... heb het soms ook liefs, Fenix xxx |
|
Tinneke D.: | Zondag, oktober 13, 2002 21:01 |
Dit is weer een zeer mooi gedicht echt waar. Je manier om dingen te verwoorden bevalt me echt. groetjes Tinneke ...xxx... |
|
Auteur: Zasan | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 oktober 2002 | ||
Thema's: |