In ’t stof van moeder aarde
branden je voeten zoals altijd
splinters van glas tot bloeden
god liet mij verwilderen
mijn wensen eenzaam verlaten
in de adem van verrotting
kadavers half vergaan
pluk ik larven en wormen
voor mijn maag die schreeuwt
uiteindelijk spreken botten
ik het onbekommerd kind
zie de dag verloren gaan
als elke seconde van het leven
het enige wat langs me vliegt
zijn de kogels die nog missen
maar ik ervaar de overwinning
in iedere dag dat ik nog loop
want ergens is de regenboog
die mij intens liefde zal brengen
zelfs al gelooft de dag mij niet
de laatste stap het pinnetje
net boven de grond
een oorverdovend geluid
ontwaakte de regenboog
hoe zacht ik drijf op mijn wolk.
15-10-‘02/20:08
nena: | Woensdag, oktober 16, 2002 08:55 |
even gepaste stilte engeltje. mooi verwoord ! liefs nena |
|
frauke: | Dinsdag, oktober 15, 2002 21:34 |
hier ben ik stil van. frauke |
|
Koelemij, Harold: | Dinsdag, oktober 15, 2002 20:59 |
intrigerend indrukwekkend sjappo wil |
|
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 15 oktober 2002 | ||
Thema's: |