Stoffig liggend in een laatje
Slechts een enkel plaatje
Uit een ver en vervaagd verleden
Even duidelijk, in elk heden
Wat ooit eens was, lijkt
Weer tot leven als je er naar kijkt
Niet van licht naar donker via ecru
Maar een harde kloof tussen toen en nu
Ingehaald door een verraderlijk vlugge tijd
Is dit het beeld van een voorbije waarheid
Even doet het me verstikken
Ik val stil, denk na en moet slikken
Om hoe pijnlijk helder deze foto vertelt
Hoe onomkeerbaar het leven aan mij voorbij snelt