Een tuin vol geuren,
een tuin vol kleuren.
Een leven zonder geuren,
een leven zonder kleuren.
Mijn leven is zwart/wit
met hier en daar een beetje vreugde.
Mijn leven is geen feest.
Dat snap je wel als je dit leest.
Ik woon niet meer thuis,
ik heb niet langer mijn eigen huis.
Ik leef in een waas.
Ik weet soms niet meer waar
of wie ik ben.
Ik weet niet of ik daar ooit nog aan wen.
Ik moet verder met leven,
zoveel mogelijk mensen mijn liefde geven.
Dit wou ik even kwijt,
ik sta nu niet langer bij mezelf in het krijt.
Dit gedicht heb ik heel lang geleden geschreven.
Inmiddels is het wat beter geworden maar er hangt opnieuw een donkere wolk over mijn geluk.
Groetjes Zoé