Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Leven tot het einde
Soms als ik dood ga
neem ik je mee
uit je taal van dromen
naar een buitenwereld vol wee
Ik breng je verder
dan je zou willen
verder dan vertier en wilde rozen
Dichter bij het mausoleum
van de wereld
en haar paleizen van
plexieglas
Ik zoek je tot je me vindt
lopen in onze regen
mijn troost en jou
versmelten aaneengevlochten.
Reacties op dit gedicht
torvicx vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
NooR
:
Donderdag, oktober 24, 2002 20:24
...
*harverscheurende stilte*
xxx
NooR
Over dit gedicht
Auteur:
torvicx
Gecontroleerd door:
Firebolt
Gepubliceerd op:
24 oktober 2002
Thema's:
[Dood]
[Eenzaamheid]
[Genegenheid]