Zoete herfstzon tintelt
door dit late licht
warm roodbruin, dwarrelt
en zweemt zich zachtjes
nestelt zich in het gulle groen
Meeuwen scheren over het water
zoeken naar vissen op zondagsrust.
Het vlakke water verzorgt
de troebele dubbelheid
van de wereld
en ik
ik zit gevangen
in de gloed van je borsten
de zachtheid van je kus
in…
de geborgenheid van je lach.