het lijkt als gisteren
regendruppels die men hart vullen
ik dat mezelf ni weet te dulden
twijfels over gans men leven
zenuwen die men lichaam doen beven
waarom voel ik dat
waarom is het zo hard
de maan die opeens donker is
de sterren die fonkelen in een nieuw licht
eens op die tocht die ik neem
vol valkuilen en goedgelovigheid
zal men hart misschien weer eens zweven
misschien een persoon
die men leven weer doet leven
die zen hart toont
zonder dat ik ervan moet beven...