Als de mist optrekt
als de mist optrekt
worden haar vage contouren
liggend op oevers zichtbaar
waar ze het eerste herfstblad
vermoeit van haar wang blaast
in gedachten verzonken
verheven boven kiezelstenen
een landkaart achterlatend
als permanente afdruk
op de zijdezachte huid
van haar rug
als de mist optrekt
is de muziek verdwenen
dreunende bassen zwijgen
wanneer de vogels
morgenstond welkom heten
verloren verstomt zij
haar armen troostend
rond knieƫn geslagen
kil en vochtig
stijgt de waterdamp
langs haar voeten
als de mist optrekt
zucht ze haar verleden weg
staat op richting het meer
dat haar woordloze lichaam
wederom welkom heet
haar lichaam spant zich
en duikt in het niets
waar langzame slagen
de rust weervinden
die haar nachtelijke ziel
lang ontberen moest
Steven Vermeulen: | Zondag, november 10, 2002 15:49 |
als de mist optrekt, kan je het leven ook weer zien vanuit een ander perspectief, met een klaardere kijk op alles wat rondom je gebeurt. Zo zie je maar dat niet alles was wat het leek toen de mist heerste in je bestaan... |
|
Dodo: | Dinsdag, november 05, 2002 16:41 |
helderheid in combinatie met rust... mooier kan toch bijna niet? mooi gedicht... liefs, |
|
blommeke: | Maandag, november 04, 2002 22:34 |
ben ik er even niet, schrijf je de mooiste dingen,..;-)) Blom |
|
aseos: | Maandag, november 04, 2002 21:54 |
ik word helemaal rustig van de laatste strofe, ik ervaar de eenzaamheid in je gedicht niet echt als treurig, mooi gedaan! Kus soesa | |
wijnand.: | Maandag, november 04, 2002 17:44 |
vanmorgen was het mistig maar hij trok toch op vindt dit een van je mooiste | |
Ria Overwater: | Maandag, november 04, 2002 10:21 |
Wauw.... Stil... Liefs Ria |
|
The Wizard Of Lightning: | Maandag, november 04, 2002 10:02 |
aardig wat reacties. dus hou de mijne kort. anders word je zo moe van al dat lezen ;) 9 |
|
Tynipox: | Maandag, november 04, 2002 09:29 |
Zo beeldend beschreven, ik leef me in.....en zucht van genot. Prachtig gedicht.... Liefs van Tyni. |
|
Basje : | Maandag, november 04, 2002 06:55 |
ik zie het verhaaltje gebeuren en daarnaast is de boodschap ook wel helder... compleet gedicht dus:D thnx Bas |
|
arie: | Maandag, november 04, 2002 05:15 |
toen ik mijn bril droog wreef en de mist mijn glazen verliet, zag ik in de verte een lichtje... Het straalde en straalde, kwam naderbij 't kwam uit jouw ogen je grijnsde erbij *knipoog* Liefs Arie |
|
waterval: | Maandag, november 04, 2002 02:39 |
misschien wel eenzaam,....maar ook zo rustgevend...... zo'n vertrouwde plek om naartoe te "zwemmen"....soms wil je dat wel,....in je eentje...... mooi gedicht.... |
|
christina: | Maandag, november 04, 2002 01:05 |
een plaatje ben gek op mistige gedichten liefs en stiekem knuffie christa slaap lekker he |
|
voske: | Maandag, november 04, 2002 00:58 |
Prachtige beeldspraak in een mooi en evenwichtig geheel. groetjes,voske |
|
Roxette: | Maandag, november 04, 2002 00:34 |
een heerlijk gedicht klinkt als een wedergeboorte... Rox |
|
pramodah: | Maandag, november 04, 2002 00:34 |
als er geen fictie boven stond zou ik me zorgen gaan maken.....sheen die zich eenzaam voeld daar moet ik wat aan doen ;)............ liefs pramodah |
|
michris: | Maandag, november 04, 2002 00:28 |
Als de mist optrekt in 't leven om ons heen, stappen we uit de vage countouren van onze eigen schaduw. De wolken zwart gaan zich tot lichter openbaren,wij voelen ons niet meer verloren wanneer muziek verdwijnt. Ons bloed gaat weer stromen, en met langzame slagen heten we onszelf weer welkom in een nieuwe lichte wereld. Ik heb ff een snelle combi gemaakt.. liefs, michris pe-es...we zouden samen een diggie moeten maken...wordt een topper ;)) |
|
Di Angeli: | Maandag, november 04, 2002 00:16 |
Zou de heer L. hier ook op reageren, of is het te mooi geschreven :)) Want mooi is het. |
|
Auteur: Brenda | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 04 november 2002 | ||
Thema's: |