op mijn blote voeten
in mijn eigen kamertje
bekijk ik de wereld
van heel dichtbij
bevries en verbrand ik me
aan mijn eigen vloertje
dus snel naar buiten
op mijn blote voeten
in het ijskoude sneeuw
voel ik de liefde
stijgen naar mijn hoofd
weet ik dat ik van jou hou
zelfs dat ik jullie allen
onvoorwaardelijk lief heb
op mijn blote voeten
in het gloeiende zand
voel ik elke tinteling
voorbij welke pijn ook
ervaar ik zelfs genezing
van brandwonden
zijn littekens verdwenen
repeat
12-11-‘02/19:54
Charissa: | Vrijdag, november 15, 2002 18:00 |
Kan mezelf echt vinden in deze woorden. Ze zullen op iedereen anders overkomen,maar voor mij is het duidelijk dat er buiten meer "leeft" dan binnen... Liefs,C&C. |
|