je brak geen uren open
ik zie je in een vergezicht
waarin emoties laaien
de klokken sneller draaien
tot de wereld openbarst
jij hield van morgen
want vandaag was je teveel
je brak geen uren open
liet de tijd maar liever heel
je kijkt vooruit om niet
te voelen waar je staat
je zweeft gezichtsloos door
de dagen stil en zonder vragen
je hebt de strijd verloren
in het weten wie je was
je draagt alleen de kleding
die een ander niet meer past
de jaren gaan te snel voor jou
je ziet alleen contouren,
je haast je niet, er is geen gauw,
vandaag kan je niet meer beroeren
stilte is je metgezel
je ogen dromen vager
uren slaan voor jou nog wel
maar het leven is heel mager
wil melker
24/11/2002
memory: | Woensdag, april 26, 2006 11:06 |
zo...! wat mooi....! blij dat ik dit gedicht tegenkwam. zo goed verwoord..:-) liefs |
|
~golfje~: | Donderdag, december 12, 2002 20:45 |
hmmm, om een of andere reden, is de betovering die ik voelde verbroken. Nu ik je gedicht voor de 2de keer lees, gaat mijn fantasie niet meer werken. Maar het gedicht blijft (ook zonder mijn eigen fantasie erbij) me toch raken op een of andere manier!! Liefs Golfje (Ingurit) |
|
Anouck ( Almost me): | Maandag, november 25, 2002 13:38 |
Wauwwwwww Wil....deze raakt me diep. Ik vind hem prachtig! Geeft me ook een beetje een gevoel van herkenning, al weet ik niet waarom.... Liefs, Anouck |
|
NooR: | Zondag, november 24, 2002 21:04 |
Ik zou niet meteen zeggen rust, ik zie berusting | |
margot: | Zondag, november 24, 2002 21:03 |
herkenbaar Wil ogen dromen vager...prachtig liefs,margot |
|
jackyXXX: | Zondag, november 24, 2002 20:39 |
De laatste 2 zinnen moestan zijn...... Geen gezicht meer hebben...steeds vager, herinneringen van het verleden...steeds trager. Kussss jackyXXX |
|
jackyXXX: | Zondag, november 24, 2002 20:36 |
Voor altijd leven in de stilte, is voor mij net zoiets als bevriezen door de kilte, Toch zijn er mensen die daar voor kiezen, om van binnen geheel te bevriezen. Doelloos dwalen door de straten, gedachten... daargelaten. Ogen... in vaagheid als de mist, niets meer in de werkelijkheid...geen idealist. Uren... niet meer tellen, geen doel...niets vast te stellen. Geen gezicht meer hebben...dagen steeds vager, herinneringen van het verleden...steeds vager.< |
|
waterval: | Zondag, november 24, 2002 13:02 |
dit komt me allemaal véél te bekend voor.....Ik ga maar vast op zoek naar een héél groot pak chocolade....;-))) mooi gedicht.... |
|
*{DoRiÑa}*: | Zondag, november 24, 2002 12:19 |
Prrrrrrrrrrrrachtig :) | |
herfstkind: | Zondag, november 24, 2002 12:15 |
mooi gedicht inderdaad, de rust en stilte, prachtig omschreven prettige zondag liefs |
|
Marieke: | Zondag, november 24, 2002 11:52 |
Triest, maar inderdaad ook heel erg mooi. Er gaat een bepaalde rust uit van je woorden! Liefs Marieke | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 24 november 2002 | ||
Thema's: |