Alweer verloren
Een verdrongen hart
probeert te spreken
laat woorden vallen
keiharde weerkaatsing
tegen een koude grond
die geen beschutting biedt
in eenzaamheid doordrenkt
geen houvast meer
slechts ongewilde overgave
aan machtige ogen
die minachting afvuren
en doelbewust
leven wegzuigen
24-11-2002
Reacties op dit gedicht
| petrarcus (robert): | Maandag, november 25, 2002 19:52 |
| Hoi Ingie, Ik vind het een indrukwekkend gedicht. Mijn complimenten! Het pakt als het ware de lezer om verder te lezen en deze blijft dan met de vraag zitten wat of van wie die machtige ogen zijn. Het einde pakt de lezer als het ware bij de strot. Ik vind de regel met koude grond ook heel goed, deze past goed bij de voorgaande regels. Met bewondering gelezen! Liefs Robert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~golfje~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2002 | ||
| Thema's: | ||