Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Eén stukje
Een spiegel valt aan scherven
waarom heb je mij verlaten
heb ik dan zoveel misdaan
dat je me zo bent gaan haten?
Duizend stukken op de grond
evenveel vragen in m'n hoofd
ben ik dan zo veranderd
je hebt me destijds ook zoveel beloofd.
Honderd stukjes in m'n hand
het leven past niet meer bij mij
de tijd staat stil
er is geen meer 'ons' of 'wij'.
Eén stukje hou ik vast
het enige wat over is
je zette me gewoon aan de kant
een wereld vol gemis.
Reacties op dit gedicht
Myrial vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Elizabethh
:
Vrijdag, april 01, 2005 12:49
Hoop dat je ooit weer gaat schrijven...!
Liefs Elizabethh
Over dit gedicht
Auteur:
Myrial
Gecontroleerd door:
Firebolt
Gepubliceerd op:
28 november 2002
Thema's:
[Verdriet]
[Eenzaamheid]
[Liefdesverdriet]