Ouders...
Ouders zijn mensen die je verzorgen...
Ookal heb je verdriet, ze zullen zeggen,
Ach mijn kind ,er is altijd weer een morgen.
Soms heb je ruzie en denk je ach ja het zal wel weer...
In je pubertijd heb je van die dagen met ruzie's
steeds weer ,keer op keer.
Toch zal een ouder altijd voor je vechten..er voor je zijn..
ookal ben je vaak moeilijk, ben je aan schreeuwen,
Al doet het vaak pijn.
Naarmate je ouder word, begin je ze te begrijpen...
De liefde wordt intenser, je begint jezelf bij te slijpen.
Ben je volwassen, dan wordt je moeder een vriendin...
als het goed je vader een oude zeur,
Nog beter gezegd... samen met je ouders wordt je een hecht gezin.
Zelf krijg je nu een eigen leven...maar de band die blijft..
Je kan het niet omschrijven..
Hoelang je ook schrijft.
Ben je volwassen en denk je terug aan je jeugd...
Dan moet je soms huilen en denk je ..ik heb niet gedeugd.
Dat is iets wat elk kind heeft...
Het maakt niet uit, dat is precies waar een ouder voor leeft.
Hou van je ouders ookal lukt het soms niet,
Doe je dat niet, dan zal dat later veranderen
In erg veel verdriet.
Ik heb een band met beiden heel speciaal...
Ik was niet makkelijk ,zelfs niet geniaal,
Toch zijn ze altijd achter mij blijven staan,
Hebben zij ervoor gezorgt, dat ik verder met mijn leven kan gaan.
Mijn ouders zijn voor mij twee schatten op aard...
Mijn vader die me de les leest...
Mijn moeder die me heeft gebaard....
Ik ben getrouwd ,maar de liefde die ons verbind...
Ookal ben ik straks 80...
Ik blijf altijd hun kind.
*dit gedicht is opgedragen aan mijn ouders*
bianca