Toen onze ogen bedruipt
het beeld van elkaar ontweek
verschrompelde leven
tot liefdeloos mijn hart
als roepende engel
waarvoor het geloof ontbrak
zij speelde de harp luid
waar klanken haar leven vergulde
ik trommelde vals zonder ritme
mijn trommelvliezen stuk
toen haar ogen glinsterend in de zon
iedereen liet verwonderen
sloot ik mijn ogen voor het zwart
waar ik heul met de tranen
de valselijk mijn liefde ontnam
waarvan ik de woorden ben vergeten.
04-12-’02/22:25
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
Gepubliceerd op: 05 december 2002 | ||
Thema's: |