Donderen je woorden
als een onweerswolk
door je zelfvertrouwen
verstop jij je tranen
als een stortregen
je hart snel verdrinkt
is mijn schouder
afgekeurd voor troost
hoe zwaar ook je hoofd
ben je moe van klimmen
wil je blijven in je grot
en liefde uitzichtloos treurt
waag een kans op mijn rug
zodat ik je mee kan nemen
met mijn vleugels
op naar de zon
ik vlieg wel tegen wind.
11-12-‘02/13:53
waterval: | Donderdag, december 12, 2002 00:06 |
Wie kan hieraan weerstaan,...aan alles is gedacht,..zelfs tegen de wind vliegen....;-)) bijzonder mooi en troostvol gedicht..... |
|
Gracia Groen: | Woensdag, december 11, 2002 21:23 |
En ook de achtergrond is mooi. Heb je vast ook zelf gemaakt. | |
margot: | Woensdag, december 11, 2002 18:54 |
slik...een diepe,mooi meegedeeld liefs,margot |
|
~Marina~: | Woensdag, december 11, 2002 18:31 |
nat van de regen zwaar van de storm verbeten gezicht op eigen kracht verder vliegen met de ogen dicht blind vertrouwen in de lucht eromheen aanwezigheid ook dan zal je zien dat warmte voed en de vlucht begeleid liefs, |
|
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
Gepubliceerd op: 11 december 2002 | ||
Thema's: |