Hoe is dit nou mogelijk
Dat ik weer verliefd ben
Zonder dat het echt kan
Kan cupido dronken zijn
Om zomaar met die pijlen te schieten
Niet op doel, zeker verkeerd
Toch kan ik het niet aan
Om al die verlangens te vermijden
Mijn ogen luren toch echt naar hem
Hij die ik niet ken
En eigenlijk niet wil kennen
Hij is anders dan mij
HEEL erg anders
Niet dat het slecht is
Alleen dat wij niet bij elkaar passen
Hij ziet er aantrekkelijk uit
Draagt rare maar leuke kleding
Zijn ogen glinsteren als ik hem zie
Zijn lach die mij altijd opvrolijkt
Maar toch kan HIJ niet de ware zijn
Want hoe hij is, weet ik niet
Of hij iets voor mij voelt, dat weet ik ook niet
Wil ik hem benaderen(?)
Da's toch geen slimme zet, ofwel(?)
Wat vind je ervan?
Al mijn momentele emoties tonen
Aan iemand die ik misschien niet wil ontmoeten(?)
Wel ontmoeten, ofnie?
En dan vraag ik mij steeds af
Waarom cupido so slecht schiet
Is het nou echt of schoot die mis
Want zoveel keren is het mij overkomen
Zonder dat ik me ervoor kan verstoppen
Met heel veel twijfels
En heel veel onzin in mijn hoofd
Dan denk ik dat hij iets voor mij voelt
Zoiets als wat ik voor hem voel
Maar zodra ik hem wil aanspreken
Verdwijnt ineens al mijn verlangens
Zo stil als de wind voor het storm
Hij wordt gewoon een jongen
Die ik soms tegenkomt
Niks bijzonders, niks speciaals
Hoe kan dat nou, als het echte liefde is(?)
Dus twijfel ik steeds
Als ik ineens iets voel
Wat is het deze keer
Is het eindelijk eens tijd
Of schoot die blinde cupido weer verkeerd?