Kunst nooit mislukt
Als het zo droog werd in
dit leven dat er niets meer
te boetseren viel,
zou ik dan nog proberen
beeld van jou in
aardse vochtigheid?
Als ik je niet meer
onderhanden krijgen zou
op toetsen,
zou ik dan nog jouw
ziel aftasten
met een sonate?
Als mijn pen zou blijven
hangen aan de draden
van papier,
waaierde jij dan
ooit nog uit in taal,
in míjn taal?
Ik heb geen antwoord
op al die geruisloze
vragen die moordenaars zijn.
Alleen weet ik dat
ook als beeld verbrokkelt
voor het af is en
vingers al vanouds
over de foutste toetsen schaatsen
en het gedicht klote is
(als dit)-…
Laat mij dan maar
een uur van niks
(klokken vallen)
Laat mij dan maar
de tijd van nooit.
(scheur de kalender)
Ik zal je vinden
liefste hoe dan ook.