waar de sneeuw de morgen legt
de nacht valt in de stilte
oude vormen tonen vreemd
in zichzelf onherkenbaar
als de tijd
het donker weent
snelle stappen dragen haastheid
dragen ver van mij vandaan
en ik kijk in het verleden
waar de tijd zich
laat vergaan
oorlog, honger
onmacht in gevoelsgeweld
het is de zwaarte van niet kunnen
wat mijn hart
het willen meldt
klokken spreken in de verte
geven waarheid aan de nacht
laten mij de hoop bekijken
als het zwart
het wit verwacht
tere vlokken uit de hemel
sterren door het grijs gezegd
praten woorden in stilzwijgen
waar de sneeuw
de morgen legt
oude vormen tonen vreemd
in zichzelf onherkenbaar
als de tijd
het donker weent
snelle stappen dragen haastheid
dragen ver van mij vandaan
en ik kijk in het verleden
waar de tijd zich
laat vergaan
oorlog, honger
onmacht in gevoelsgeweld
het is de zwaarte van niet kunnen
wat mijn hart
het willen meldt
klokken spreken in de verte
geven waarheid aan de nacht
laten mij de hoop bekijken
als het zwart
het wit verwacht
tere vlokken uit de hemel
sterren door het grijs gezegd
praten woorden in stilzwijgen
waar de sneeuw
de morgen legt
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Zondag, december 22, 2002 23:45 |
| ik geef niet altijd commentaar, maar je woorden worden wel altijd gelezen door mij, een aanwinst op freaks, dat ben je ... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2002 | ||
| Thema's: | ||