het leven trok mij striemen rond het hart.
na mijn korte levensjaren is er al getekend.
de weinige echt heldere herinneringen
zijn mij gebrand door leed, angst en pijn.
maar mijn schouders worden gebalanceerd
omdat ik altijd met volle geest heb geprobeerd
om mijn hart en ziel te openen voor het schone
en zo overeind te blijven als een weegschaal.
soms uit evenwicht, later terug gebalanceerd.
mijn weegschaal zwaar beladen met de last
soms verdriet, pijn, angst en spijt genoemd,
wordt overeind gehouden door mijn geluk
en de schoonheden van het leven omdat ik het wil .
want leven mijn schone vriend,
soms ook mijn akelige vijand
u verlaten wil ik zeker niet.
want gij, gij hebt beter verdiend.