Winterbalans II
Het is mij niet donker genoeg,
het licht ontbreekt,
zoals zij op een sneeuwlaken
’s nachts de tijd kan staken…
Dan heeft de wereld waarde
dan ben ik betoverd
en hoor ik de stille fluister
van de aarde…
Zoals haar schoonheidsslaapje
overweldigend is en wij vrolijk
recreëren en sleetje varen
over de witte golven van haar haren…