Toen ging de bel
en waren mijn zenuwen versneld
De deur vergat zichzelf open te doen
Mijn benen stonden versteld
Ik hoorde iets met m'n ogen dicht
Kronkelde, krijste en zat stil
Maar ogen bleven gesloten in gezicht
De deur zwaaide open, het was kil
Een grijze jas, twee zwarte schoenen
Ik voelde dat jij het was
Op de drempel toonde ik mijn ogen
Dat is het moment
waarop jij bent verdronken