Ze doen maar
En wij keken er naar
Hoe meisjes werden verkracht wie had dat ooit gedacht
Dat dat zo dicht bij huis gebeurt wie had dat ooit gedacht
Die meisjes in plaats van mooi leven een hel hebben gegeven
Dat ze dit iedere avond het opnieuw beleven
En hun leven vulde met angst, pijn en verdriet
Want leven dat kunnen ze nu niet
Ze doen maar
En wij keken ernaar
Hoe mensen een ander mens dood slaan
Terwijl we met z’n alle erbij staan
Deden we er toch maar niets op uit
Bang dat we zelf een klap krijgen of een blauwoog
Dit maak mij pas radeloos
Het maak mij kwaad en o zo machteloos
Ze doen maar
En wij keken er naar
Hoe zinloos het is dat we niks doen
Dat we in plaats van helpen later zitten te treuren
En zeggen we steeds maar weer dat dit nooit mocht gebeuren
Denk je zo erover?
doe er doen wat aan
En blijf dan volgende keer zo maar staan
Want daar heeft niemand wat aan.
Iejoor: | Zaterdag, januari 04, 2003 21:37 |
Verschrikkelijk, hoe je je soms als ramptoerist op moet stellen. Te bang, omdat het laf voelt, zomaar weg te lopen. En te gevaarlijk om in te grijpen. Doch, neem het risico, en grijp in... al is de keuze moeilijker. Chiara. |
|
Auteur: jjd palyama | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 04 januari 2003 | ||
Thema's: |