Zie hem klimmen als een vos
tot hij boven op de berg staat
zwaaien met dat witte doekje
‘vrede, vrede’ schreeuwt hij
onoverwinnelijk staat hij daar
hij lijkt de meester van de vrede
lacht en schud liefdevol handen
onbewust en onbekend voor allen
schreeuwt hij niet met zijn hart
maar alleen loze rationele woorden
bedroeft overzie ik het aan
als zijn woorden onbewust
verdwalen van zijn vredeshart
boze dingen schrijft bij onbegrip
die anderen hem doen raken
symbolisch als altijd mijn leven
ontsteek ik het kaarsje van vrede
dat licht brengt voor het raam
als je er voorbij komt herkent
dat vrede ook jou raam verlicht
vervul je levenswens voor vrede
ontsteek een lichtje elke nacht
als teken van je innerlijke wens
dat vrede start vanuit je hart
als een virus mag verspreiden.
jij ook zelfbewust deelgenoot bent
op een weg naar wereldvrede.
05-01-‘03/21:04
Sheena: | Zondag, januari 05, 2003 22:32 |
gniffel, waarom nu zie ik je nu ineens als pastoor op de kansel misschien omdat ik je woorden leuk vind, maar het afdoe als utopie ? ben ik te wrang misschien ? blijf het maar schrijven, zoveel je kan, wie weet kom er ooit een tijd, dat zelfs ik me bekeren zal .... liefs, Sheen |
|
blommeke: | Zondag, januari 05, 2003 21:20 |
dat is nou eens een virus waar we iets aan hebben :-)) een goed initiatief, in mooie woorden, Blom |
|
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: bevertje | ||
Gepubliceerd op: 05 januari 2003 | ||
Thema's: |