Tweeduizend en twee
het jaar waarin ik je leerde kennen
wat een verandering, o wee
maar al snel leerde ik eraan wennen
Twee werelden van elkaar gescheiden
kruisten plotseling elkaars wegen
neen, het was echt niet te vermijden
twee levens werden aan elkaar geregen
Spoedig liet ik weten, aan mijn ganse entourage,
de zon, de sterren en de maan
dat ik verwikkeld was in een vrijage,
dat ik jou nooit meer zou laten gaan
Ik zou je niet meer kunnen missen
zoveel momenten samen intens beleefd
dat valt gewoon niet meer te wissen
hier heb ik altijd voor geleefd
Tweeduizend en twee
een jaar waarin ik van de liefde heb geproefd
het volgde onze gevoelens erg gedwee
een jaar dat sinds augustus, zeventien, voorbij is gezoefd
Samen met jou, het meisje waar ik van hou
zijn de tocketten voor de toekomst reeds besteld
nooit gedacht dat ik iemand zo beminnen zou
of had ik je dit eerder al niet eens verteld ?
Twee, het centrale woord in dit verhaal
één plus één is één of toch nog twee, dat is niet de vraag
neen, het belangrijkste finaal :
Valerie, ik zie je graag !!