Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
de deur trok ik dicht
Ik trok de deur achter me dicht,
ik trok de wijde wereld in,
ik wist niet waarheen,
ik had geen weg uitgestippeld.
Nu,
nu kon ik eindelijk alleen zijn,
alleen met mijn verdriet,
verdriet in mijn hart,
mijn hart dat misschien nooit meer geheeld kon worden.
Nu,
nu kon ik eindelijk gaan,
gaan waar ik wilde,
wilde staan,
maar kan ik nog wel staan.
Reacties op dit gedicht
*Anneke* vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
MayadeBij
:
Zaterdag, januari 18, 2003 18:59
Tuurlijk, anders kun je altijd nog vliegen, net als ik, vangnetje nodig?
Over dit gedicht
Auteur:
*Anneke*
Gecontroleerd door:
bevertje
Gepubliceerd op:
18 januari 2003
Thema's:
[Eenzaamheid]
[Verdriet]