Als mijn hart toch moet bloeden,
laat 't zijn van mijn geluk,
laat 't zijn omdat het mag zijn.
Mogen mijn druppels het bad vormen,
waar ik me in kan baden,
voor als het geluk over is.
En...
als ik toch moet huilen,
laat 't dan zijn van ongeloof,
dat ellende bestaat,
maar nooit regeert.
Dat ik mijn dorst mag lessen,
met mijn zweet en tranen,
als ik uitgedroogd lijk te geraken.
Dus...
als ik dan toch moet leven,
laat me leven...
Laat me huilen...
Laat me bloeden...
Laat me dan schreeuwen...
Voelen! Geven! Eren!
Als het dan toch moet...
Dan wil ik ook tot het diepste leven...!
NDscorpio '00