Herfstkind ontwaakt
uit haar winterslaap
begroetend lentekind
verliezend haar bonte
herfstkleuren veranderend
haar gewaad tot een mooi
geel roze bloesemkleed
vol roze blaadjes lentemeisje
is ontstoken ontloken raakt zij
mij met haar zachte lippen aan
blaast zachtjes een zwoel lente-
briesje in mijn gezicht gevend
mij haar zwoele warmte liggend
in het gras klimt zij op de steel
die omhoog is geschoten zuigt
zich vast zuigt de nectar tot
zich tot zij verzadigd is als
lentemeisje blijft zij trouw aan
de stengel die haar voed tot de
zomer valt, vliegt dan uit als
een liefdesvlindertje parend
met alle bloesems voed zich
tot de herfst is gekomen en
is dan weer het herfstkind
het meisje van mijn dromen
waar ik zoveel van houd,