Onrust
Onrust kruipt door mijn lijf
Slapen is nu taboe
Mijn vingers worden al wat stijf
En ook de rest is best wel moe
De nacht zit nog vers in mijn geheugen
Emoties kwamen spontaan naar boven
Een gesprek zo eerlijk, zo zonder leugen
Ik kan het bijna niet geloven
Is het toeval, het lot of gewoon voorbestemd
Dat wij elkaar op de chat hebben ontmoet
Het heeft mij in ieder geval niet afgeremd
Om te uiten wat jij met mijn gevoel doet
Er was tederheid, verlangen, verdriet en pijn
Ik had niets beters kunnen wensen
Dan op die momenten bij jou te zijn
Een verademing vergeleken bij vele mensen
Misschien klinkt dit wel overdreven
Maar je hebt me laten voelen
Dat er ook plaats is in mijn leven
Voor mensen die het goed bedoelen
Vertrouwen geven kost me tijd
Daarvoor zit er nog teveel angst
Maar ik ben het nog niet helemaal kwijt
En eerlijkheid duurt het langst
De tijd zal ons leren wat de toekomst biedt
Daar kunnen we nog niet op voort borduren
Misschien ligt er wat in het verschiet
Doch een nacht met jou mag een eeuwigheid duren
Ik wil je bedanken voor de intensiteit
Welke ik vannacht heb mogen ervaren
Ik was er niet op voorbereid
Maar wil het koesteren voor jaren
Noway: | Woensdag, juni 16, 2010 23:49 |
Dit gedicht is geschreven in een bepaalde periode van mijn leven; een tijd van verdriet, eenzaamheid, zoekende naar liefde en aandacht. Laat je hierdoor niet misleiden, vaak is het een fase. Ik wens je dan ook veel geluk en hopelijk brengt het je waar je naar op zoek bent. Groetjes Noway |
|
sisjes: | Woensdag, juni 16, 2010 12:42 |
ik heb de zelfde onrust in mijn lijf ook iemand ontmoet via de chat en vlinders |
|
margot: | Zondag, februari 02, 2003 19:01 |
al je gedichten zijn prachtig...lees ze graag liefs,margot |
|
Ton Rijkers: | Zaterdag, februari 01, 2003 15:53 |
Hoi Els, Een mooi gedicht vol van warme woorden...Mooie, liefdevolle en dankbare gevoelens... Groetjes, Ton |
|
Auteur: Noway | ||
Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 01 februari 2003 | ||
Thema's: |