Het leven brengt elke dag wel weer een

nieuwe verrassing.

Meestal gaat het zijn gewone gangetje,

maar dan plots is het er weer,

gewoon niet te schatten,

echt niet gering.

Je komt een bijzonder iemand tegen,

je lacht stilletjes tegen haar iets of wat

verlegen.

Twee paar ogen die op dat moment ene moment

elkaar vinden,

twee zielen die zich met elkaar beginnen

te binden.

Je streelt zachtjes haar zachte haar,

je ben heel sensueel met elk klein gebaar.

En dan is het er weer,

het gevoel van liefde dat viert dan

weer hoogtij.

Het leven is dan weer wonderlijk, al de ellende

voor even voorbij.

Je laat je helemaal gaan,

je neemt haar mee naar de sterren

en de maan.

Maar even vlug als het wonderlijke gevoel

daar kan zijn,

is er dan ook weer de pijn.

Van een liefde die je kwijt bent,

aan dat lege gevoel in je hart raak

je nooit gewend.

Ach ja, ook al zit het dan allemaal wat

even tegen,

zo gaat het nu éénmaal in

het leven.

Want opgeven dat woordje staat niet

in mijn woordenboek, zoals ze in England zeggen,

" The king is death, long live the queen ",

    Zo zeg ik,    

" Romantiek is dood, lang leven de romantiek "!