Ik stop ermee...
Praten,
steeds weer,
steeds meer.
Nu stop ik ermee.
het is over,
het is op.
Praten kan ik niet meer,
dit wordt mijn stop.
Blijven schrijven wil ik wel,
maar ik weet niet,
of ik er andere mee kwel.
Praten zal ik niet meer,
niet over vroeger,
niet over nu.
nee,
zwijgen is veel beter, echt,
voor mij en voor u.
Reacties op dit gedicht
| Gabje: | Zondag, februari 16, 2003 13:31 |
| Hey meis, Ik las je gedicht en ik zag er veel van mezelf in terug, van vroeger. Ik dacht twee jaar geleden er hetzelfde over, het is net alsof ik mijn eigen gedachten las, maar je moet weten dat hoe dan ook, de zon altijd zal schijnen achter de wolken. Een ineens, zonder dat je het gedacht had of kon vermoeden, vindt je de juiste persoon om mee te praten en voel je je echt veel beter. Als je wilt kan je me mailen en kan je me je geheimen toevertrouwen, misschien is dat makkeli |
|
| Wim Meeus: | Zondag, februari 16, 2003 05:59 |
| Soms is het beter een beetje verder te kijken. Voor je naar die stop gaat reiken. Je kwelt misschien wel jezelf en anderen. Maar enkel zo kan het in je hoofdje veranderen. Wat denk je dat het best zal zijn? Een leven met of zonder die innerlijke pijn? Komop lieverd, Je weet best ook wel dat dit uiteindelijk niet helpt. XXXXX en knuffff Groetjes van Wim PS: You'll never walk alone. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Loila*a | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||