Avondgeest
Het duiveltje zat op zijn adem
Sleepte hem door angsten heen
Danste zachtjes op de schouder
Van de man die hij bezat
De man, verdwaald in zijn creatie
Dacht niet na over de wereld
Liet zich enkel stilstaand leiden
Door zijn eigen avondgeest
Vroeger, dacht hij, was het anders
Zong ik mee met engelenkoren
Liet ik mij niet doelloos leiden
Door een duivel op mijn schoot
De vergeten engel in het hoekje
Liet te zacht zijn liedje horen
Speelde enkel met de woorden
Van zijn eigen poëzie