Het is donker, het is nacht...
Iedereen behoort te slapen,
alleen ik wacht...
en, als de vogels weer gaan zingen,
dan pas kan ik weer een diepe zucht slaken.
Het is moeilijk voor een ander,
te begrijpen wat ik bedoel,
maar 's nachts overvalt mij de leegte,
de angst, het eenzame gevoel...
Het is gek,
als men dan spreekt over de dood.
Men is zo bang voor het onbekende,
men houd zich groot,
maar ik heb 'm in de ogen gekeken,
alleen ben ik niet voor zijn blik bezweken.
Ik ben van plan te blijven leven
en dank iedereen,
die me geholpen heeft, te kunnen geven.
Het wordt nog een lange, zware weg,
maar aan het einde zal ik staan
en blij zijn al ik zeg:
"S nachts leef ik...,
's nachts leef ik voor ons allen...
NDscorpio & Roys* '95