Je probeert stoer te doen tegen anderen
jezelf te verdringen door je gevoelens te verzwijgen
maar ergens weet je dat het niet zal veranderen
door de verkeerde aandacht te krijgen
Je probeert te lachen de hele dag
terwijl je de tranen probeert te verdringen diep van binnen
wetend dat je huilen mag
maar dat je jezelf anders wilt verzinnen
Je probeert iemand te zijn dat je niet bent
door te doen alsof je jezelf goed voelt
en zo is er eigenlijk niemand dat je echt kent
en dus ook niet kan begrijpen hoe je jezelf echt voelt
Je probeert te verbergen en jezelf niet te zijn
door het masker op te houden en je faalt des te meer
ja eigenlijk doet het allemaal best pijn
maar zo doen we het keer op keer
Proberen, proberen en nogmaals proberen
maar het levert geen positieve resultaten
ze gaan zich nog meer tegen je keren
en je masker dubbel zo erg haten
Waarom nog proberen als het niet lukken kan
waarom nog huilen als niemand je tranen te zien krijgt
uiteindelijk denkt iedereen er toch maar het zijne van
en is er niemand dat nog zwijgt!
Wim Meeus: | Maandag, februari 24, 2003 01:45 |
Ik lees je gedichten van recent naar ouder. Alleen al op deze dag. Steeds merk ik de vraag naar een schouder. Die men niet bieden mag. Dat masker zit inderdaad al zolang in de weg. Steeds langer en langer. Weer dat het steeds moeilijker wordt het te laten zakken. Je wordt banger en banger. Maar ik kan je al absoluut vertellen. Het eens laten zakken doet deugd. Want alles opkroppen wat blijft kwellen. Het even vrijlaten is waar je je op verheu |
|
Paulina: | Zondag, februari 23, 2003 21:11 |
Ik vind dit een hele mooie gedicht! Ik krijg de rillingen over mn lichaam. Dit slaat precies op mij. Ik hoop dat jij niet zo bent zoals in t gedichtje! Tis echt een mooi gedicht ! Greetz Paulina |
|
brenn: | Zondag, februari 23, 2003 19:14 |
Ik heb dat probleem ook, anderen helpen oke ... maar mezelf ... gevoel haten, gevoel negeren, verstoppen, in de hoop dat het je lichaam zal verlaten ... soms durf ik mijn masker af te zetten, voor bepaalde mensen, maar dat neemt niet weg dat ik dan nog banger ben ze kwijt te raken ... ik probeer mijn gevoel te laten spreken ... en toch lijkt het alsof dit gedicht over mij gaat, en ben ik vast niet de enige , mooi geschreven .. kus, brenn |
|
füreke: | Zondag, februari 23, 2003 18:31 |
Alleszins heel waarheidsgetrouw, er zijn veel te veel mensen die een masker opzetten en hun ware ik niet kunnen laten zien. Erg jammer want die ware ik is vaak prachtig... liefs, füreke |
|
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 23 februari 2003 | ||
Thema's: |