Die lange steile pad
Gaat maar steeds omhoog
Geen stop of rustplaats
Gewoon zonder einde
Even op adem komen
Van al die zenuwen
Trillen als een rieten stokje
Bibberen van de kou
Zweet druipt vanzelf
Van voorhoofd to de kin
Hand zo koud als ijs
Adem in, adem uit
Open die deur, en, en
Hmmm, in die grote zaal
Niks en niemand te bekennen
Een lange tafel, midden,
Midden in de zaal
een stoel aan mijn kant
Een figuurtje aan het uiteinde
Ik hoor stemmen, in mijn hoofd?
Waar komt die toch vandaan
Oh, die figuurtjes...
Vragen en vragen stromen aan
Een beetje over dit,
een beetje over dat
Kringloop van vragen
Steeds overnieuw
'k Kan het niet antwoorden
Ik weet het antwoord niet
Waar ging het alweer over?
Sorry, sorry, nog een keer herhalen
ALSUBLIEFT!
Ik moet het halen, ik al het halen
Ik kan het, maar langzamer graag
Een kwelling zonder einde
Een halfuur lijkt zo lang
Handen beven boven die tafel
En dan valt er stilte
Een potlood of pen
PLETS op de oppervlakte
Het's voorbij, eindelijk
Langzaam sta ik op
Van opluchting
En met een naar benee gerichte hoofd
Stap ik blij uit die afschuwelijke kamer