ik wilde je bellen
en had een uur van tevoren al buikpijn
van de zenuwen dan
ik durfde niet
maar wilde tegelijkertijd heel graag
ik had je stem tenslotte al een week niet gehoord
maar wel dubbel zoveel aan je gedacht
ik verlangde naar je lichaam
naar je mooie billen
en naar je gezicht
met die prachtige lippen die ik dolgraag wilde zoenen
dat gebeurd er dus als ik je een tijd niet zie
dan hou ik de realiteit niet voor ogen
en ga ik aan domme dingen denken
waarvan ik weet dat ze nooit werkelijkheid worden
niet met jou athans
misschien ooit met iemand anders
de zenuwen gierden door mijn keel
toen ik je nummer draaide
dat vond ik zo dom van mezelf
je bent gewoon mijn vriendin
waarom zou ik je niet mogen bellen
je nam op en zei je naam
toen ik zei dat ik het was zei je me gedag
en ineens waren alle gekke verlangens weg
ik verlangde niet meer naar je lichaam
niet naar je billen of je gezicht met die mooie lippen
ik verlande nog maar naar één ding
ik verlande naar mijn vriendin
en daar verlang ik nog steeds naar
ik verwacht niet dat het nog hetzelfde zal zijn als eerst
daarvoor is er volgens mij teveel gebeurt
ik denk dat onze vriendschap van eerst niet meer terugkomt
maar ik hoop dat er nog wel iets is
iets wat nog terug kan komen
en eigenlijk weet ik wel dat er nog iets is
dat kleine beetje vriendschap is er altijd geweest
al heb ik het toch flink moeilijk voor je gemaakt
er zijn mensen die weten
dat ik verliefd op jou ben
en jij hebt daar meer last van dan ik
dat klopt toch niet, áls er iemand gepest gaat worden
hoor ik dat te zijn en zeker niet jij
ik hoop dat je snapt dat het niet mijn bedoeling was
je had afgelopen weken waarschijnlijk geen zin om te zeggen
dat ik je vriendin ben
ik had het ook heel gek gevonden als je dat wel had gedaan
je liet het niet echt merken namelijk
maar ik denk toch dat het zo is