Het gehuil van een geweer
breekt de stilte van de
nacht
aan de rand van de stoep ligt
een meisje zwaargewond
Bloed stromend uit
haar ogen
armpjes gehalveerd
een beentje weggerukt
en tien meter verder op
gevonden
Het gehuil van een geweer
breekt de stilte
van de nacht
Op een hoopje stenen
schreit een oud vrouwtje
om haar man
Verberg haar gezicht
in haar handen
en mompelt zachtjes
Eduard waarom
stond je net daar
toen ze de bommen gooide
Het gehuil van een geweer
breekt de stilte
van de nacht
Onder stoffige tegels
lees ze de namen
van de doden
Schaaft de ruwe randjes
van de letters af
en blaast wat vredesklanken
naar de hemel
Jeffry: | Woensdag, maart 12, 2003 22:17 |
in herhaling, elke dag opnieuw, kotsmisselijk wordt je ervan...daarom mooi geschreven Wijnand! | |
lani: | Woensdag, maart 12, 2003 08:23 |
die vraag van haar... 'eduard, waarom stond je net daar...' dat is het dat je in zo'n situatie vraagt! geen antwoord, waarom oorlog, waarom geen vrede? x-x-x |
|
Erna Muermans: | Woensdag, maart 12, 2003 04:15 |
mooi weergegeven wijnand ik duim mee voor de vrede hoor Erna |
|
christina: | Woensdag, maart 12, 2003 00:48 |
eigenlijk moeten we allemaal even helpen blazen prachtig weer Wijnand liefs christa |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 maart 2003 | ||
Thema's: |