Haar botgehakte bijl ontgint
zij bouwt zwarte zandkastelen
in de lucht
hemelshoog
ver over het heelal
korrels raken nimmer uitgeteld
overvol gevulde zakken
staan op springen
vlak achter haar
heeft nu pas door
vrijaf te kunnen dromen
waar de wil is ook een weg
hagelwit zich banen zal
door dichtgeslagen bossen
wachtend op ontginning
met botgehakte bijl grijpt zij
haar kracht en het is klaar
Laurens Windig, copyright, Amsterdam, 16-03-03
herfstkind: | Zondag, maart 16, 2003 19:28 |
Enorm mooi geschreven. sterk liefs |
|
viv: | Zondag, maart 16, 2003 18:44 |
Fijn in woorden vertolkt, een mooie, Laurens! Viv |
|
Erna Muermans: | Zondag, maart 16, 2003 18:11 |
prachtig verwoord Erna |
|
Guan: | Zondag, maart 16, 2003 16:31 |
mja veslaving is een parasiet dat je kan verslagen. Prachtig gedicht | |
tim balthazar: | Zondag, maart 16, 2003 13:36 |
heel mooi groetjes tim |
|
Sheena: | Zondag, maart 16, 2003 13:31 |
hoopvol en van veel kanten te lezen .... ik zie er in ieder geval iets moois en positiefs in ... Sheen |
|
lani: | Zondag, maart 16, 2003 12:32 |
zelfs met een botte bijl kan je veel bereiken laurens... prachtig!! x-x-x |
|
Margaritha: | Zondag, maart 16, 2003 12:17 |
Knap geschreven en knappe kracht! Groetjes van Margaritha |
|
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 16 maart 2003 | ||
Thema's: |