Ik weet niet wat het is,
Maar weet wel dat ik iets mis
Een gevoel in mij laat me weten,
Dat ik door velen wordt vergeten
De tijd gaat te snel,
Ik hou het haast niet bij
Ik denk alleen maar aan anderen,
Denken anderen ook wel eens aan mij?
Moet ik dan echt egoïstisch worden,
En gierig proberen te zijn
Schijt hebben aan alles, mezelf slecht voelen,
Maar als schijn, het toch omschrijven als fijn
Natuurlijk weet ik dat het zo niet hoort,
Maar terwijl ik ouder wordt, verandert er niets,
En sukkelt deze manier van leven maar voort
Ik zal wel moeten veranderen, zonder hulp van anderen
Dat zal ook wel lukken alleen,
Misschien binnen een jaar, maar echt niet meteen
Maar ik weet haast wel zeker dat het goed gaat komen,
zonder concrete wensen en dromen
Met mijn talent is het alleen maar de vraag
"Via welke wegen ik aankom in Rome?"