Parels in de Golf
Duizenden Irakezen vrezen voor hun leven,
wanhopig proberen ze hun vaderland te ontvluchten,
onderweg zien ze de vele paleizen van die ene man,
die ergens en nergens plannen zit te beramen.
Het goud van de paleizen weerkaatst het zonlicht,
het felle licht dat schittert op de zweetpareltjes,
zwaar bepakt neemt de bevolking afscheid,
enkel herineringen blijven achter in het zand
In de verte zien ze een enorme stofwolk ontstaan,
gevolgd door enkele denderende klappen,
te laat, het is begonnen, te vroeg
vele angstige ogen kijken elkaar aan
wanhoop vult de mensen, verdergaan of terugkeren...
naar die prachtige paleizen, die het verschrikkelijke regime behelzen
naar die kale duisternis, waarvan de inhoud onzeker is,
de mensen rusten samen met de hoop, dat de zon ooit zonder omweg zal schijnen.