antwoord heb je niet gegeven
en nu is het al te laat
met veel vragen moet ik leven
maar verdrink ze in mijn haat
denk je dat ik geen gevoel heb?
dat ik nu niks meer zou weten?
waarom heb je mij beschadigd?
nooit eens last van je geweten?
voor jou ben ik nooit meer bang
en jij kan mij nooit meer breken
maar mijn god, wat zou het fijn zijn
als oude tijden konden spreken
wanneer mag ik weer gaan slapen?
dat probleem ken jij nog niet
wil je weten hoe dat aanvoelt?
altijd wakker in verdriet
van mijn haat zou jij kapotgaan
en mijn blik dwars door je heen
maar toch lijk jij ook op mij
want dankzij jou zijn wij alleen
LadyDestiny: | Dinsdag, november 25, 2003 22:45 |
ik weet niet wat te zeggen op dit gedicht. ik denk dat ik me ook wel eens zo heb gevoeld. met dezelfde haat, woede en verdriet in me, maar dan om andere redenen. ik hoop voor je dat het nu, zo ongeveer een half jaar nadat je dit gedicht schreef, alles weer goed met je gaat. hoewel sommige gevoelens vaak wel lang blijven hangen. sterkte. liefs, marina | |
Erna Muermans: | Donderdag, maart 20, 2003 19:35 |
je haat komt sterk over heel sterk beschreven Erna |
|
fluffie: | Donderdag, maart 20, 2003 13:44 |
Werd hier even stil van | |
Iejoor: | Donderdag, maart 20, 2003 13:07 |
Erg sterk geschreven. Soms is de haat zo dichtbij, en toch, soms zo veraf... Sterkte. |
|
Auteur: Micha | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 20 maart 2003 | ||
Thema's: |