Lasciate ogni speranza, voi ch’entrate

(Dante)

1.

Kamer:
het tot de tanden gewapend
gat blindganger

In de stoel:
de gapende mens.

2. Richting Margraten

Welke meidag ook de vijfde is
doet weinig toe of af
aan elk verdroogd gemis
en elk verwaterd graf.

De trein die ik bereis neemt
altijd nog soldaten mee.
Ze zijn van dood verdacht, verkleumd
van dood en dodelijk gedwee.

(Perrons en kerkhoven
hun voortdurend toegeschoven)

Maar ik
loop elk vertreksein vooruit (of achterna)
en vind mezelf terug in afgeladen straten
(waar leven heerst?)
en voel het haten van een vijand dieper
niet dan aan mijn hartrand of mijn huid.

3. Retour

Aan het einde van de oprijlaan
staan de soldaten
te wachten op hun dooi of jongste dag.
Ze leven niet, vallen als gaten,
blijven onbetaalbaar als gelag.

Margraten in het zonlicht uitgemeten
wacht op gedichte nachtlucht even
na achten en net na het eten.

Ik denk: bekijk het maar
met die minuten twee

Ik proef de grandioze maaltijd
wijn en vis en het weten
is natuurlijk wat een oorlog is.

Maar alles daaromtrent
valt uit mijn later leven

Zo geef ik iedereen een generaal
pardon en hoop dat ik nog haal
de trein van zus en zo
op onbepaald perron