Hoe jij me eerder behandelde
als je me niet meer met woorden aankon
dan begon je maar te slaan
en want kon ik doen
helemaal niets
was maar een klein meisje
die dacht dat ze het verdiende
en het over zich heen liet komen
Een paar jaar later
jij weg uit huis
weg van mij en mijn moeder
geen handen meer die me sloegen
en geen woorden uit jouw mond
over wat er gebeurd was
geen sorry
geen enkel woord
En nu zit ik hier
nog steeds geen enkel woord van je gehoord
maar het hoeft nu ook niet meer
het is helemaal gebroken
en valt niet meer te maken
toch denk ik er nog elke dag aan
voor jou is het alleen maar een herinnering
maar voor mij leeft die nog elke dag voort