De dag zal ik voor je wiegen
als een pasgeboren kindje
het leed uit je herinneringen vegen
en opbergen tussen de tranen
die kwamen toen ze het bericht vernamen
De dag zal ik voor je strelen
met gebaren woord en beelden
als een monnik in een klooster
bid ik voor je
vecht met je door de tijden
om je te verlossen van het verdriet
De dag zal ik voor je wakker maken
in de prille ochtendzon
de echo van de aarde
leggen
in je handen
Samen met je varen
langs rozentuinen
en oude kastelen waar
beelden van vroeger zich
weer eventjes in je hart verstopte
michris: | Zaterdag, april 19, 2003 11:13 |
Wijnand, Ik lees het gedicht nus pas, ik ben rond de dagen waar jij je woorden voor mij schreef, niet elke dag op de Freaks geweest. Je hebt me stil gemaakt en geraakt. Jouw woorden geven steun, moed en vertrouwen in een groot verdriet. Dank je vriend! Liefs, michris |
|
margot: | Zaterdag, april 05, 2003 23:32 |
troostend en lief... liefs,margot |
|
koelemij,harold: | Zaterdag, april 05, 2003 12:10 |
kennen we toch trots zijn op wijnand oeps niet blozen makker |
|
christina: | Zaterdag, april 05, 2003 12:07 |
wat een prachtig gedicht voor een pracht mens een mens waar ik zo trots op ben heel lief van je liefs christa |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: bevertje | ||
Gepubliceerd op: 05 april 2003 | ||
Thema's: |